Sonet pisany w czasie burzy
w mdłym ciszą zasnutym powietrzu
fioletem jaskrawym błysnęło
tuż zaraz straszliwie huknęło
i zjawa ukryła się w deszczu

grzmot ogień syczenie jęk skały
z krótkimi przerwami na ciemność
naprzeciw bezsilna daremność
a człowiek w jej tle taki mały

na dole nad Lago Maggiore
paliła się masa kulista
i niebo stanęło otworem

Mergoscia pomiędzy górami
iskrzyła jak ziemia ognista
od wieży gaszona chmurami
Mergoscia, 21 lipca 1995