Sonet o smutnym końcu lata
lato trwa w najpłodniejszych latach 
mniej więcej od dwudziestu pięciu 
po ukończeniu sześćdziesięciu 
już jesień ale jeszcze w kwiatach 

potem przyjdą wspomnienia wiosny 
letnie dni będą zapomniane 
bo człowiekowi tak jest dane 
że koniec musi być żałosny 

nie ma radości umierania 
mówimy o godności śmierci 
godność godna ubolewania 

jednak w tym smutku jest wesele 
potwierdzą to nawet eksperci 
których ostatnio nazbyt wiele
Zurych, 22 września 1999