z językiem polskim pozostanę 
także w dwudziestym pierwszym wieku
nie znajdę na szaleństwo leku
lecz będę słowem goił ranę

wyzbywszy się dawnej euforii
szeptem bez patosu opowiem
o tym czego jeszcze się dowiem
nie będę wracał do historii

stare czy nowe tysiąclecie
to nie ma wielkiego znaczenia
czas płynie także we wszechświecie

podniosę kiedyś żagla płachtę
odkrzyknę Wam “do zobaczenia”
i udam się na wieczną wachtę