obchodzenie rocznicy klęski nazwano świętem weteranów wśród paru utartych sloganów powtarza się etos zwycięski ci którzy to wciąż powtarzają sami w to zwycięstwo nie wierzą bo widmo straszy nad macierzą a ludzie głodem przymierają wciąż te same buńczuczne gesty “nie damy guzika” a z tyłu ciągłe robotnicze protesty wszyscy się już przyzwyczaili że wiatr rozwieje chmurkę pyłu i słońce codzienność umili