en knajpo vilaĝkomunistoj en aĝo hiperemerita babilas pri vivo merita kaj plendas por kapitalistoj ĉiam la samaj ne aliaj de knajpo al knajpo moviĝas ili tre ofte translokiĝas ĉar lokoj estas idiliaj strange mi ne renkontis pastron malgraŭ vizito en preĝejo sed mi trovis vilaĝan mastron mi ne povas tiel ululi kiel noktuo ĉe loĝejo indiĝenojn kore gratuli