tilioj sur Tilia Korto flaviĝis - kverko ankoraŭ verda restas en periodo perda sonĝe je pli velkanta forto de turoj alvenas grizeco kiu kovras nube tegmentojn pentras hantojn - vokas momentojn por oldeco ne por juneco sur arĝenta ringo sub kruco lunarko disvastigis kornojn supre rondo de radiŝpruco sur nupta ringo nigraj spuroj respegulas tagecajn mornojn de trapasitaj aventuroj