sur haltejo staris knabino blaŭokula kaj nigrohara renkonto baldaŭ estis para kun la reciproka fascino ŝi amis lin kaj li naiva atendis stelon de ĉielo kaj salon miksis kun mielo sed amo estis progresiva post jaroj nenio ŝanĝiĝis ili rigardis sin silente dum fruntoj videble sulkiĝis silento estas pura oro diras proverbo - evidente tamen ne ĉiam pravas moro