mi kuŝas sub prunarbo sofe kaj rigardas bluan ĉielon ŝviton forviŝante kaj belon ĝuante iom filozofe en mia kapo la kotletoj ŝajnas delikate fritataj kaj ankaŭ aldonoj salataj staras jam apude sur bretoj bedaŭrinde sur niaj tabloj perdiĝis nur vana espero kaj manĝaĵoj dronas en fabloj tamen ni ne plu aventuros proksimiĝante al telero ni al nia hejmo veturos