mondo matene estas dia sur akvo malpeza nebulo kovras jaĥtojn apud insulo ĉiu zorgo estas nenia solaj en tumulto perditaj iras antaŭen al silento por ke almenaŭ por momento forgesi pri kazoj subitaj vespere ili estas lacaj ilin karesas nigro nokta kaj poste nebuloj surfacaj ĉiutageco enuiĝas ĉar malforto ne estas dokta vivo denove nebuliĝas