ridoj - patrina kaj infana la pentraĵo melankolia por mi tamen ege envia ĉar infanrevo estis vana malgranda knabo sur ĉevalo plirapidigita per sorto fremdiĝis la patrina vorto kun iu fremda kaporalo soldatoj ĉastuŝkojn kantadis kaj mi sidis kun ili ronde sopiro esperon persvadis post milito mi longe ploris afero revenis responde je ŝia morto - mi ŝin gloris