w Neue Zürcher Zeitung wspomnienia 
Adama Daniela Rotfelda 
z dzieciństwa – pożoga i bieda 
ten sam rocznik mój czas odmienia 

miał „szczęście w nieszczęściu“ – 
                                             w klasztorze 
znalazł przystań – był pod ochroną 
a ja w drodze z Armią Czerwoną 
kuplety śpiewałem w pokorze 

czastuszki mnie uratowały 
starszina Mikulin mnie schronił
inne dzieci tam gdzieś zostały 

w okrutnej wojennej zamieci 
nam się udało – czas łzy ronił
taki był los podolskich dzieci